Vaktiyle Kaç Kez Sınandın.

Sen şimdi hesapta soramazsın.

Yağmurunda gecenin tek başına dolaşırsın.

Düşünürsün, bilemezsin kaçıncı ayın dasın.

Doğru mudur yaptığın dışında mısındır hayatın.

Elinde olmadığından umutsuz sundur, kızarsın.

Dilinde adı, durmadan anarsın.

Ah o kaçıncı gündü acılar içerisinde kıvranırsın.

Vay be der günün birinde, unutmaz anarsın.

Kıymet

En değeri bilinmez denklem. Ey kıymet neyin değerini kime verirsin? Kimin değerini neye verirsin? An gelir sabah olur kimi kimden beklersin?

Zamanında bilinseydi değerin hiç ah olup düşer miydin dilden? Oysaki en meftun bendim, hangi ara bilemedim kıymetini.

Hangi zabıtta tutulmuştu da onca sözü bir bir sıraladılar sinem’e. Ey gururu kırılmış, incinmiş, bedbaht ruhum zor yollardasın.

Zor gelince atalete vururdun kendini, miskin bedenin ruhunu dinlemeyi ne zaman bıraktı ki? Oysa içindeki nefesten gerisi teferruattı.

Bilemedim ne yaşamayı ne yönetmeyi. E hani hatalarla öğrenecektik yaşamayı?