Bir an

Telaşlanma

Sebeplerin ötesi vardır inan

Bilemezsin bazen uzak olur yanındakiler inan

Kör heveslerin tutarda koy vermez bir an

Belki sabaha yakın duyarlar sesini dayan

Bazen zordur yaşamak ama sen uyan

İncinme istemem, hayat zor  

Bir gün kırılırsın, dayanamam

Yediremem kendime, kaçsam da kurtulamam

Uzaklarda bulamazdım ki

Kendime ettiklerim hep yalan

Islak avuçlarım, bir dolu dünyalıkla benim koşan

Hissiyatsızlık içindeydim ki

Şimdi duygularım kabarıp duran 

Ben

Tanıdıklar gelmiş çocukluğumdan

Esefli öğütlerle dillerinde

Anlattıkları, bildikleri bir başka ben

Sahi ya kimdim ben

Kandırdığım onca insan var ki en çok ben

Ve ayın yirmi yedisi gidenler gelmiyor

Bekleyen gene ben

Sabaha karşı uyudum uykumdan

Sabahına gördüğüm düşümde herkes vardı

O kadar sevdiklerimi hiç toplayamamıştım ben

Herkes kendince dünyalıklarını getirmişti

Öncelikleri vardı insanların

Hayalleri, dertleri

Oysa uyanmak isteyen sadece ben 

Sahte

Sahte; tesadüfler gibi, biz gibi belki ben gibi

Biteviye boş konuşurduk, vakitlice seni göreli

Ben düzelmez avare, sakın koşma diyemem ki

Doluyum bilen bilir. Ki boşalmaz dudaklarımdan gam

Kendimi bilmezliğim pistir. Tanımam hiç kimseyi

Saatleri takip edemezken, günler geçiyor arkada

Niyetlere hüküm verirken ben, doğru olamadım

Yanlış anladılar beni, düzeltmedim

Durmamın veya gitmemin önemi yoktu onlar için

Ben ise hiç olmak istemedim

Şimdi ise bilmez davranıp, sahte oyunlar oynadım

Yoktu kemale ermemin yolu ki istedim

Ben seni en çok kendimde sakladım

Çocukluğumda gördüğüm güzel bir düştüm

Ne yaptın diye sorma koştum, koştum, koştum…