Hiç olmadığımız biriydik
Gülüşlerimizdeki sahtelik
İçimdeki kapkara sadelik
Yok, bu biz değildik.
Niçin yalandık?
Hani göster elinde ne var, neyi kazandık?
Gelişi güzel beklerdik ölümü
Geçmezdi günler hep cepten yerdik
Hep bir selam borcumuz kalırdı
Bir türlü olur edemezdik
Yazık ki ne yazık!
Devran döner ben, biz, o, bu şekilde
Hangi safsataya inandık?
Hep bir olmamışlık vardı içimizde
Olmadı hep ham kaldık
Oysa o kadar çok istenirdi ki
Barışmak gelmişiyle geçmişiyle, hiç dönemeyecek gibi bir
daha
Sanki hiç korkmamıştık
O öğleden sonra tek bir ağacın melteminde uyuya kalmıştık
Varımız ya da yoğumuz değildi fedaya gebe
Hiçbir şeyden vazgeçebilmiş miydik ki biz?
Gece veya gündüz, haftanın içi veya sonu değildi
Artık bizi ayıran
Başka bir yokluktu bu, hiç nasihati yokmuş dedemin bile
Ah be ah be bu yokluk, cepteki parasızlık değildi bu keder
Dibinde suyu kalmamıştı kuyunun
Ben bu yokluğun feryadını kime anlatayım da anlasın
Emek verip sarıldığım onca şeyde de kalmamış
Neyi neyle karıştırsam da, neyi nasıl etsem de bulsam
devasını
Yaşanmışlık, onca enine boyuna
O da deva değil ki, kendin bile bilemedin ki, bilmezler ki
Nerden bilsinler ki, onca ayrın gayrın var onca gönül
ehliyle
Bir türlü sığdıramadım kendimi, ehil değilim ehil!
Aldanıp dönerler işte böyle bezgin.
