Sefer

Ey gönlümün en derini

Sevketmedin beni, kaç oldu yıl

Ömrümün en deli çağları

Geçerki, gözlerim açıldıkça açılır

Yolun damı ölsemdi

Yoksa yanınamı göçsem

Seni tanımak bana, pahası ağır gelirken hem

Şimdi umduğum zamanlar yokken

Vede tam ortasındayken beni hayalimde cezbeden günlerin

Bazı bazı içindeyim.

Sabra Selam

Sabra selam olsun ki

En çok ben çektim elinden

O kadar da kızdım kendime

Geçirtemediğim vakitleri arayacağım belki uzakta bir zamandan

Fakat yaşarken içinde, bunları düşünmek beyhude
Bak bir oruca daha yattık, ne de hızlı geçerken zaman

Geceden Sabaha Emanet Yolculuklar

Bazı şarkılar ve bazen ruh halim beni hep akşamdan çıkılan bir yolculuğun sabah saatlerine götürür. Kavuşmanın yaklaştığına dalalet iç kabarması, azalır aramızdaki mesafeler ve zaman evet. Bu yakınsama duygusu açarken ruhumdaki düğümleri mutluluğum görülmeye değer. Evet, bu yüzden severim geceden sabaha emanet yolculukları. 

Öğütsüzlüğüm, Kendime Yetecek Cevaplarımın Olmayışından

Gelişi güzeldi bazı

Düşüncesizce alelade

Ha bide senin gelişlerinde güzel olur

Gece saate bakmadan girince aklıma

Sabahı etmelik sebepler bol

Kavuşmalar yakın olsa da

Koca koca yıllar birikirken arkada

Seçemezken birde sonları

Yaşamanın güçlüğü, öğlenin sıcağında terletir belki

Ben düz konuşamam ki

Onca kez içinde yaşarken hayatı

Düz olabilmek takdire şayan

Öğütsüzlüğüm, kendime yetecek cevaplarımın olmayışından

Hadi bak yazda biterken, son kez tutalım nefesimizi

Bazen bizi bekleyenlerin umutlarını kırmaktan korkanken tam

Günah Keçisi

Şimdi bana sorsalar

Duymak istemezler ki bilirim adım gibi

Bilmek için değil sormak için

Ne çetrefilli yollarımız var Allah’ım

Şimdilerde ben bolca bilinçaltına atıyorum boku

Nede güzel oysa kendimize günah keçileri bulmak

Ahmetler veya Mehmetler ne fark eder

Zaman Mefhumu

Fikirlerimizde olmasa ne kadar çıplağız ya da tutkularımız olmadan ne kadar yalnız. Hayata bağlandığımız ana fikir akımlarımız köreldiğinde ne kadar da çaresiz. Kaçmanın vakti gelmişken durmanın anlamı yok.

Saatleri ve zamanı anlamlandırmaya çalışırken beyhude uğraş içindeyiz. Zaman biz sonlu varlıkların hayatı kolay yaşama ölçütü. Sahi ya insan kaç yaşında çocuk, kaç yaşında yetişkin ya da kaç yaşında yaşlı olur. Yani bu keskin çizgileri bir gün mü belirler, bir saat mi yoksa bir yıl mı? Yaşasak ya tutkularımızı zamanı kendimize uydurup, geçmez ki biz istemezsek en güzel zamanlar. Barışmaya ne denli uzağız ki içimiz başka der dilimiz başka. Hadi tut elimden fikirler benden olsun uğraşlar senden.

Söz bak daha çok muhabbet edeceğiz, hem de büyük demlikli bir çayla. Kendimizi dinlemeye fırsat bulamıyoruz ki çevremizden, tıkayıversek ya kulaklarımızı etraftaki beklentilere. Biz istedik diye kurulsa sofralar ve çoğalsa dostlar. En çok istediğin çiçekleri ekebilirsin mesela. Romanları ilk ben bitirsem de bilmenin verdiği gururla içim kabarsa da anlatamasam sana, oku desem çok seversin sen. Ya da yine ben dinlesem en güzel şarkıları ilk, öğütlerime uymaz mısın? Geceler hayali zaruri kılar bilirsin, uzun gecelerimiz olur bizim bol bolda doldurur boşluğu karanlık. Hadi ama daha kaç vakti beklentili geçireceğiz ki?

Ütopyam

Aydın ovasına bakan son yamacın ve yolun sağ tarafına. Süryanilerin taş evlerine benzeyecek, kendi bölge kültürüme devrim yapmanın ötesinde güzele olan tutkum bu ütopya. Bol misafirli güzel bir ev evet hayalim bu 10-15 senelik hayalimi buna göre şekillendireceğim. Kendi kültürümü ve doğduğum bölgeyi seven biri olarak yemyeşil bir bahçe içinde sonsuzluğun simgesi sağa sola serpiştirilmiş dekoratif zeytin ağaçları. Evimin ikinci katında aydın ovasına selam veren genişçe bir balkon balkonun üstünü unutur muyum hiç balkonumun üstünü yoğun şekilde saran asma ağacım. Detaylarını ayrıntılı şekilde ne kadar beynime işlemeye devam etsem de her düşüncemi kolayca kelimelere dökemiyorum. Ey blog sakinlerim inşallah bir gün sizleri de bekleyeceğim.

Son dönemde şehir hayatından kaçan onca insanın belgeselini izledim. Köy hayatını tatmış biri olarak mantıklı buluyorum. İçinde bulunduğumuz düzende hayatımızdan çok büyük bir parçayı, emeğimizi, zamanımızı, sağlığımızı ve daha neler neleri sırf hayatımızı daha güzel yaşamak, daha çok biriktirebilmek, daha çok şey satın alabilmek adına devlete veya özel sektöre kiralıyoruz.  En özel anlarda özel bulduğumuz kişilerin yanında olamıyoruz. Her işin zorluğu ve tatmini kişiye göre değişir ki zaten insanoğlu olarak elimizde olmayana duyduğumuz yakıcı özlemi ve elde etmenin verdiği tatminin ardından marjinal faydasını giderek yitiren heveslerimiz. Bunlarda var evet belki hayalimi gerçekleştirsem bende kazanmanın verdiği buhrana mağlup olacağım. Fakat tutkuları olan tutkularını daha hayal aşamasında yakıcı bir özlemle hayal edebilen biriyim.

Farklı yaşamak lazım azizim, çok dost bulup bol yaşamak gerek. Bir şeyler öğrenip bir şeyler öğretmek gerek en başta. Şehirlerde küçük evlerde özgürlüğü tadamıyorum ben ama özgür olmam gerek yoksa anlamı yok. 

Siyaseten

Beceremeyenlerin bu kadar çok olduğu bir coğrafya da

Kaç kutuplu bilemediğim siyasetleriniz

Susmayacaksınız bilirim, anlamak adına gönlünüzü koyabilseniz

Hızlıca tükettiğiniz gerçekliğiniz

Bize uzak olduğunuzu en iyi siz bilirsiniz

Hadi artık uzak olun bizden diyebilenlerimiz

Ve ellerinizin arasında rahatça oynatabildikleriniz
Tahammüle uzak gerçekliklerinizi alın da bizden uzaklara gidiniz.

Firar

Şimdi gelme vakti, kaçırmazdık ki hiç

Böyle böyle büyüdük biz, İçimiz hep çocuk orası ayrı

Bize yakışır şimdi sevmeler

Ağustosun sıcağı da geri dönüşlere gebeyken

Sizler uzak köşelerinizden izleye durun

Sahneler feveranlara gebe

Umurumda sanın siz, ardıma bakmam

Şimdi düğün mevsimi, yazları severim zati

Hadi kalkın ege sizi bekler  

Mabel Matiz - Sarışın

Bir yaz yolculuğu edası uyandırıp insanın yüzüne rüzgarını bile çarptırmış sadece benim değil bir çok kişiyle paydaş bir duygu yorumlardan okuduğum kadarıyla.

Böyle temiz ve naif duyguları sere serpe duymak ne güzel sanki sinestezi hastası yapıyor insanı, çok severim ben duygularımı alt üst eden sanatları.

Ayrıca hep derim eğer bir sanat icra edebilseydim farklı olurdum, mesela sesim olsa birçok farklı müzik kültüründen kişiyle düet yapar, farklı sanatsal klipler çekerdim… Ne bileyim piyasa sanatçısı olmazdım. Mabel Matiz'de bunu görüyorum, farklılık aşikar endemik, özel bir sanatçı.