Müphem bir aşkın acısı
Sefaletim gibi yapışmış üstüme
Oysa ben ne bir yerin aidiyetini taşıyabiliyorum omuzlarımda
nede bir zamanın insanı olabiliyorum. Yazmasa kağıtta, yaşım kaç bilmiyorum. Ve
o kadar özgürüm ki! İpim her zaman kendi elimde, kan revan içinde koştururken
buluyorum kendimi.
Şaşalı düşlerim, dünyalık heveslerim var. Farklı fikirlerin,
farklı coğrafyaların insanı olacakken tam, ortası doğrusu olmayan yollarda
kaybolmuş zamanlarım var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder