Eylül

Yitiririm masumluğumu

En yakınlarıma değin küserek hayata

En yakınımın yaşadığı bedbaht hikaye gibi

Öyle de uzağım ki

Hayat değirmeni öğütürken öyle bayağıyım ki

Ne boş ve ne renksizim

Kaçmayı en uzağa, sanki tek çözüm gibi

Ve artık bilmek istemediğim gibi

Hülasa öyle çok seni istediğim gibi

Bildiğim ve artık gelemeyeceğim gibi

Bundan böyle kendi etrafımda döneceğim gibi

Aptal gibi

Ve hatta ve hatta bu yüzyıla ait olmadığım gibi

Ruhuna sahip olamadığım gibi

Şimdi fersah fersah uzağında olmamı istediğin gibi

O günler gibiyim artık

Olabildiğine geniş zamanlar ve ben yine unuttum yaşarken içinde olmayı.