Ölmek! Kim bilir hangi cenginde hayatın
Zevke müritliğimizin utancın da
Bitap susamış, hayatı duyarken içinde olamamış
Beyhude ve beynelmilelliğin den utanmış
Hayatının herhangi bir dakikasında onu hiç tanıyamamış
Aldanmış ve olmak istenmemiş gibi
Sefalar dan uzak cefaya bulanmış
Tek ve baki olabileceğine inanmış gibi
Hangi sureti alıp takmalıydı şimdi
Dürüstlüğe inancı kalmamışçasına titreyerek elleri
Bir kadına aşkın ne çok yakıştığını da bilirdi
Oysa mantığın aşka takılı kalmış ilmeği
Hissiyatsız lığından korkarken, bahtsızlığına ne demeli
Neyin tekrar edilmeyeceğini bilmeden, hatalarla yaşamanın ne
anlamı var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder