Defaatle sığamadım dedim söyledim bunu
Dedim ki ben olamadım, sıkıştım.
Kendimi bilemedim, yapayalnız yürüdüm birçok kere
Gören veya duyandan ziyade âmâ
insanlar etrafımda
Korkmuyorum, bilseler veya bilmeseler
Aidiyet veya onsuzluk, küçük sığınaklarda kafamı
çıkaramıyorum
Boğuluyorum, sular çekiyor bedenimi
Kapılmış buluyorum kendimi ezgilere
Tutunamıyorum, oysaki başım hep dik benim
Sığamıyorum, boğuluyorum
Görmüyorum kimseyi, çıkmıyorlar karşıma, çıkamıyorlar
Yalnızım, defaatle kendimi telkin edip dik tutuyorum başımı
Ben duygularını bol yaşayan insanım, bolca dağıtırım
mutluluğumu bile
Dizlerimin üzerinde veya dimdik ayakta, olamadığım,
bilemediğim yerlerdeyim
En yabancı çevrem, bilirler ben anlatmayı sevmem
Kaçmak, geldiğim yere veya hiç bilmediğim bir yere
Öyle halatlara sarmışlar ki çıkamıyorum
Bağlılık kötüyken böylesine, en ihtiyacım olduğunda bile
gidemiyorum
Etrafım sarıldı. Mantığımdan kurtulsam da artık girme
denilen kapılarım da oldu
Yasaklarım, sevdiğim kurallarımdan öte deliliğim
Yaşlanıyor muyum neyim?
Heyecan yoksunu öbür günümden bu günüm
Daha gidecek yolumuz, yolum yok. Yoruldum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder